10 Haziran 1916
tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi. Çocukluğu Anadolu kentlerinde, özellikle
Karadeniz Bölgesi’nde geçti. Sık sık eğitim hayatını yarıda bırakmak zorunda
kalan Peride Celal, ilk olarak öyküler kaleme alarak yazarlık hayatına başladı.
Cumhuriyet, Tan, Milliyet, Son Posta gibi dergilerde öyküleri ve röportajları
yayımlandı. İlk romanı Son Alev 1935
yılında gazetede tefrika edildi. Peyami Sefa ile tanışması dil açısından
zenginleşmesine vesile oldu. Özellikle şehirli kadınların aşk hayatını maceravari
bir dille anlatması, o dönemin kadın okurları tarafından oldukça beğenildi.
Ancak bu romanları geçimini sağlamak için kaleme aldığını ve bir türlü
benimsemediğini daha sonra sık sık ifade etti.
Şair Nazım Hikmet
ile dostluğunun oluşturduğu siyasi baskı nedeniyle 1944 yılında İsviçre’ye
yerleşmek zorunda kaldı. Burada basın ateşeliklerinde çalıştı ve Cumhuriyet
gazetesine düzenli yazılar göndermeye devam etti. Üç yıl sonra yurda döndüğünde
artık yazar olarak ciddi bir değişime uğrayan Peride Celal, daha gerçekçi ve bireyin içsel sorunlarının
derinlemesine irdeleyen romanlar yazmıştır. 1977 yılından sonra öykücülüğe
yönelmiştir. Ulusal ve uluslararası pek çok ödüle layık görülmüştür. Özellikle Kurtlar isimli romanı Türk edebiyatında
post-modern romanın yaygınlaştığı dönemde çeşitli eleştirmenler tarafından
başyapıtı olarak değerlendirilir.
ESERLERİ:
Romanlar
Sönen Alev (1938)
Yaz Yağmuru (1940)
Ana Kız (1941)
Kızıl Vazo (1941)
Ben Vurmadım (1941)
Atmaca (1944)
Aşkın Doğuşu (1944)
Kırkıncı Tepe
(1945)
Dar Yol (1949)
Üç Kadının Romanı
(1954)
Kırkıncı Oda (1958)
Gecenin Ucundaki
Işık (1963)
Güz Şarkısı (1966)
Evli Bir Kadının
Günlüğünden (1971)
Üç Yirmidört Saat
(1977)
Kurtlar (1990)
Deli Aşk (2002)
Öyküler
Jaguar (1978)
Bir Hanım Efendinin
Ölümü (1981)
Pay Kavgası (1985)