ÖMER
SEYFETTİN
28 Şubat 1884 tarihinde Gönen’de dünyaya
geldi. Edirne Askeri İdadisi’nde ve Harbiye’de okudu. Subay olarak yurdun
çeşitli yerlerinde görev aldı. 1910 yılında askerlikten ayrılarak Selanik’e
gitti. Genç Kalemler dergisinde dil özleşmesi hareketinin öncülüğünü yaptı.
Halkın canlı hayatından aldığı konuları, halkın canlı diliyle anlatan ilk
hikâyecimiz oldu.
Balkan Harbi esnasında bir kez
daha orduda görev aldı ve bir yıl Yunanistan’da esir olarak kaldı. Yurda
döndüğü zaman öğretmen olarak göreve başladı.
Yazmaya ve edebiyatla ilgilenmeye
çok genç yaşlarda başlayan Ömer Seyfettin, ilk eserlerini dergi ve gazetelerde
yayımladı. Öyküleri özellikle Yeni Mecmua dergisinde tefrika edildi.
Ömer Seyfettin Cumhuriyetten
önceki edebiyatımızın hikâye alanındaki en büyük ünü ve değeridir.
Hikâyeciliğimizin realizm yoluna girmesinde ve üslupta özentiden kaçınılması
akımında büyük etkileri olmuştur.
6 Mart 1920 tarihinde henüz 30
yaşında iken hayata veda etmiştir. Yapıtları son olarak 12 cilt halinde Bilgi
Yayınevi tarafından basılmıştır.
ESERLERİ:
Romanları
Ashâb-ı Kehfimiz (1918)
Efruz Bey (1919)
Yalnız Efe (1919)
Risale
Yarınki Turan Devleti
Öykülerinden
Bir Kısmı:
Acaba Ne İdi?
Acıklı Bir Hikâye
Aleko
And
Kaşağı
İlk Düşen Ak
Yüksek Ökçeler
Bomba
Gizli Mabet
Mahçupluk İmtihanı