1875 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Mehmed Rauf, o zamanki Deniz Harb Okulu’nu tamamlayarak deniz subayı olarak göreve başlamıştır. Ancak bir süre sonra bu işte devam edemeyeceğini anlayarak 1908 yılında bahriyeden ayrılmıştır.

Aslında öyküler kaleme alarak yazmaya küçük yaşlarda başlayan Mehmed Rauf, daha sonra hayatını tamamen yazarak devam ettirmeye karar vermiştir. Henüz on altı yaşında iken yazdığı Düşmüş isimli öyküsü, Halit Ziya Uşaklıgil tarafından, İzmir’de basılan Hikmet gazetesinde yayımlanmıştır. Daha sonra yine Halit Ziya aracılığı ile Servet-i Fünun edebiyatçıları ile bir araya geldi.

Cumhuriyet’in inanından sonra özellikle aylık-haftalık mecmuaların çıkarılmasında görev alan Mehmed Rauf, Türk edebiyatında ilk psikolojik roman olarak bilinen Eylül romanını 1901 yılında yayımladı. Ve bu eserle büyük ün kazandı. Oldukça üretken bir yazar olup; roman, şiir, tiyatro oyunları ve öykü türlerinde eserler vermiştir.

Mehmed Rauf, 23 Aralık 1931 tarihinde İstanbul’da hayata veda etti.

Eserleri:

Roman:

- Eylül (1901)

- Ferda-yı Garam (1913)

- Karanfil ve Yasemin (1924)

- Genç Kız Kalbi (1925)

- Böğürtlen (1926)

- Define (1927)

- Son Yıldız (1927)

- Ceriha (1927)

- Kan Damlası (1928)

- Halas (1929)

Hikâye:

- İhtizar (1909)

- Âşıkane (1909)

- Son Emel (1913)

- Hanımlar Arasında (1914)

- Bir Aşkın Tarihi (1915)

- Üç Hikâye (1919)

- İlk Temas İlk Zevk (1923)

- Aşk Kadını (1923)

- Eski Aşk Geceleri (1924)

Mensur Şiir:

- Siyah İnciler (1901)